-
Załączniki bezpieczeństwa
Załczniki do produktuZałączniki dotyczące bezpieczeństwa produktu zawierają informacje o opakowaniu produktu i mogą dostarczać kluczowych informacji dotyczących bezpieczeństwa konkretnego produktu
-
Informacje o producencie
Informacje o producencieInformacje dotyczące produktu obejmują adres i powiązane dane producenta produktu.Mirage Hobby
-
Osoba odpowiedzialna w UE
Osoba odpowiedzialna w UEPodmiot gospodarczy z siedzibą w UE zapewniający zgodność produktu z wymaganymi przepisami.
Na początku lat 70-tych XX wieku w Marynarce Wojennej ZSRR podjęto decyzję wymiany zbyt mocno wyeksploatowanych małych okrętów rakietowych typu 205 "Osa". Ponieważ, budowa nowych okrętów rakietowo-artyleryjskich typu "Nanuczka" jeszcze się nie rozpoczęła, należało więc rozwinąć koncepcję małego okrętu rakietowego o minimum tej samej ilości wyrzutni rakiet co dotychczasowa "Osa". Wybór padł na najnowszy projekt o kryptonimie "Mołnia" - głównego projektanta E. Juchnina z CMKB "Ałmaz" w obecnej Rosji. Projekt posiadał wspólny kadłub dla dwóch wersji rozwojowych (zwanych w kodach NATO "Pauk" i "Tarantula") został oznaczony numerem 1241. Ponieważ Dowództwo Marynarki Wojennej ZSRR bardziej było zainteresowane większymi jednostkami rakietowymi, postanowiono więc okręty te przeznaczyć na eksport. Z tej oferty bardzo skwapliwie skorzystała Polska Marynarka Wojenna. Pierwsze dwa okręty rakietowe zostały wcielone do PMW w 1983/84 roku. (ORP "Górnik" - nr burtowy 434 - podniesienie bandery 28.12.1983, ORP "Hutnik" - nr burtowy 435 - podniesienie bandery 31.03.1984.) Następnie zdecydowano o przezbrojeniu Marynarki Wojennej NRD i skierowano tam 5 jednostek. Jednoski te były tego same typu - 1241RE (wersja eksportowa). W dniu 31 października 1984 r. przyjęto okręt o nazwie "Albin Kobis" z numerem taktycznym 771; - 16.01.1985 "Rudolf Eglhofer" - 772; - 05.10.1985 "Fritz Globig" - 773; - 12.02.1986 "Paul Eisenschineider" - 774; - 28.10.1986 "Hans Beimler" - 775. Po upływie dwóch lat numery taktyczne przemianowano z 700 na 500 i okręty miały oznaczenia od 571 do 575. Kadłuby okrętów są konstrukcji stalowej, ale nadbudówki są wykonane z aluminium o wysokiej wytrzymałości. Uzbrojenie artyleryjskie wzmocniono bardzo dobrą armatą kalibru 76,2 mm typu AK-176, natomiast rakietowe to rakiety typu P-21 i P-22 (SS-N-2C "Styks") używane w konfiguracji mieszanej z racji systemów naprowadzania (aktywne i pasywne). Napęd okrętów to dwie turbiny gazowe marszowe i dwie turbiny gazowe "szczytowe" używane do prędkości maksymalnych. Pomimo dobrych właściwości manewrowych i możliwości zmiany okrętowych systemów uzbrojenia podjęto decyzję o pozbyciu się ich z chwilą połączenia się obu rpublik niemieckich. Okręty o numerach 571, 573 i 574 zostały zezłomowane, okręt o numerze 575 przekazano do Muzeum w Peenemünde (Niemcy). Natomiast najdłużej pozostawał w służbie okręt o numerze 572, który pod numerem taktycznym P6166 i nazwą "Hiddensee" pozostał jeszcze dwa lata i został przekazany do US NAVY. Pod niezmienioną nazwą służył jako okręt doświadczalny w czasie ćwiczeń poligonowych. Zarejestrowany po numerem 185NS9201 obecnie jest w dyspozycji Naval Air Warfare Center Aircraft Division w mieście Patuxent River w stanie Maryland.